Net voor de zomervakantie een werkbespreking gehad en dan denk je vakantie. Maar al vroeg in september stond er al weer een op de planning. Dus in de zomermaanden lekker doorgegaan. Ik was de loodsen opeens wel een beetje zat en had weer zin om mensen te schilderen. Ik dacht dat ik hierin een keuze moest maken, maar door een eigen schilderstijl of kleurgebruik kun je doen waar je zin in hebt. Dit was een grote opluchting, want ik wil helemaal niet kiezen. Dit zag en hoorde ik tijdens de Bienalle in Venetie. Door veel te maken kom je te weten wat jouw stijl is. Tenminste dat is de bedoeling. De Kunstacademie helpt hier enorm bij.

In sommige werken zit veel tijd en denkwerk. Welke onderwerpen ga ik schilderen? Ik begin altijd maar gewoon ergens en ga dan kijken. Wat klopt er niet? Wat kan spannender? De juiste kleuren en compositie? Wat vind ik er nu eigenlijk van? Op gegeven moment zie je het niet meer. Zet ik het boven de openhaard en kijk er regelmatig naar. Voordeel; droogt de olieverf ook sneller. Lang aan iets werken betekent niet altijd dat het er beter van wordt. Soms belandt het alsnog in de prullenbak of onder een laag gesso.